Sukces

Filmowy portret Czesława Niemena. Rejestracja próby Niemena i zespołu Akwarele, zmontowana na przemian z wypowiedziami muzyka na temat tego, czym jest dla niego sukces.

Rejs

To byłby kolejny nudny rejs statku wycieczkowego po Wiśle, gdyby nie pomyłka kapitana, który pasażera bez biletu bierze za instruktora kulturalno-oświatowego. Kaowiec mimo woli, początkowo przestraszony narzuconą sobie rolą, stopniowo zaczyna się w niej coraz lepiej odnajdywać. Formuje radę rejsu i zmusza pasażerów do coraz bardziej groteskowej aktywności. Kolejne wydarzenia – przygotowywanie występu na święto kapitana, próby wokalne i gimnastyczne, quiz na inteligencję – sprawiają, że wszyscy, na czele z upajającym się władzą kaowcem, zaczynają tracić poczucie rzeczywistości.
Szkicowy scenariusz Janusza Głowackiego i Marka Piwowskiego, obsada złożona głównie z naturszczyków zachęconych niecodziennym anonsem (“Poszukujemy ludzi do filmu. Niech przyjdzie każdy, kto umie śpiewać, grać albo robić cokolwiek”), rewelacyjny Stanisław Tym i duet Himilsbach i Maklakiewicz, groteska i surrealistyczne poczucie humoru złożyły się w efekcie na jedną z najoryginalniejszych polskich komedii. Mimo ograniczonej dystrybucji (2 kopie tylko w kinach studyjnych) film zyskał olbrzymią popularność wśród publiczności widzącej w płynącym donikąd statku metaforę Polski lat 60., bezlitosną kpinę z peerelowskich rytuałów, pamflet na kaowca-Gomułkę i na rządy ciemniaków.
Zwycięzca plebiscytu “Polityki” (1999) na najciekawszy polski film XX w. Rejs do dziś cieszy się w pełni zasłużoną opinią filmu kultowego.

Nagrody

1999 – Koniec wieku – ankieta “Polityki” – 1. miejsce w ankiecie “Najciekawsze filmy polskie XX wieku”