Do schroniska w Tatrach przybywa mężczyzna w średnim wieku, który wobec innych gości zachowuje się co najmniej kontrowersyjnie: zadaje im pytania o sens ich życia, prowokuje i obraża. Następnego dnia wyrusza samotnie w góry i nie wraca.
Odnaleziony przez ratowników, trafia do szpitala, z którego jak się okazuje, wcześniej uciekł, żeby poprzez samobójstwo w górach uniknąć rozciągniętego w czasie strachu przed umieraniem.
Film Krzysztofa Zanussiego to dramat o samotności w obliczu śmierci, o nie dającym się uciszyć lęku i niezgodzie na przedwczesne pożegnanie z życiem.

Nagrody
1978 - MFF, Cannes - Nagroda Jury Ekumenicznego
1978 - FPFF, Gdańsk:

• Nagroda za muzykę - Wojciech Kilar
• Nagroda Dziennikarzy (za walory estetyczne, głębokie wartości poznawcze i humanistyczne treści filmowego przesłania)
  1979 - MFF, Panama:
• Nagroda za reżyserię - Krzysztof Zanussi
• Nagroda za scenariusz - Krzysztof Zanussi
• Nagroda za zdjęcia - Edward Kłosiński