Refren

Druczki, formularze i pieczątki, rejonizacja i zezwolenia, stawki i kilometrówki… To ostatni Urząd, do którego trafia – choć już nie we własnej osobie – obywatel. Dokładniej mówiąc, trafia tu kwestia jego odejścia ze świata, które to odejście Urząd musi przyjąć do wiadomości, zapisać gdzie trzeba i wysłać obywatela w ostatnią drogę – na cmentarz. A za oknami toczy się życie: ludzie gdzieś się śpieszą, zaaferowani i zabiegani, bardzo przejęci swoimi sprawami. Nie szkodzi – wszyscy tu kiedyś trafią.

Tatarak

“Tatarak” to film, który równolegle rozwija trzy przeplatające się wątki: ekranizację opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza pod tym samym tytułem, monolog Krystyny Jandy o odchodzeniu jej męża Edwarda Kłosińskiego (zmarł 8 miesięcy przed rozpoczęciem zdjęć) i wreszcie film o robieniu filmu.
Iwaszkiewiczowska historia to opowieść o fascynacji starszej wykształconej kobiety młodym prostym mężczyzną. Przeplatana monologami aktorki staje się niezwykle przejmującą refleksją na temat przemijania i śmierci, zawsze przedwczesnej.
Znakomita Krystyna Janda fenomenalnie spina obie postaci: doktorową, która, zachłystując się dawno nie odczuwanymi emocjami, nie do końca wie, że toczy ją śmiertelna choroba – i siebie samą, zanurzoną w rozpamiętywaniu niedawnego umierania swojego męża.
Piękne, dojrzałe, refleksyjne kino.

Nagrody

2009 – Berlinale – Nagroda Specjalna – Nagroda im. Alfreda Bauera – Andrzej Wajda
20019 – Europejska Nagroda Filmowa – Nagroda Krytyków Europejskiej Akademii Filmowej – Prix FIPRESCI – Andrzej Wajda