Podczas lotu do Paryża Felicja wspomina swoją okupacyjną przeszłość i miłość, która złamała jej życie. Jest już dojrzałą kobietą i z perspektywy czasu widzi, że odegrała wtedy rolę „komicznej tragiczki w złej, pomylonej i daremnej sztuce…” Kiedy wybucha wojna, Felicja jest początkującą aktorką, beznadziejnie zakochaną w przystojnym koledze z teatru Wiktorze. Pewnego dnia podchmielony Wiktor publicznie policzkuje folksdojcza, który chwilę potem ginie zastrzelony na ulicy. Wiktor, poszukiwany listem gończym, musi zniknąć, a Felicja ma go przetransportować do konspiracyjnego mieszkania – zamiast tego jednak wiezie go do siebie, przekonana, że nikt poza nią nie zapewni mu bezpieczeństwa.
Kameralny dramat psychologiczny z bardzo dobrą rolą Barbary Krafftówny.