Witek marzy o tym, by śladem zmarłego ojca zdobywać Himalaje. Przyjaciel rodziny załatwia mu etat w przedsiębiorstwie organizacji wystaw zagranicznych, co może pomóc zrealizować te plany. Nowa praca pokazuje kontrast między dogmatyczną wręcz uczciwością bohatera a pragmatyzmem jego kolegów. Wkrótce też pojawia się nowe wyzwanie w postaci śmiertelnej choroby ukochanej matki.
Tytułowa stałość oznacza ideał, do którego dąży Witek, pragnąc zachować moralną nieskazitelność w każdej sytuacji i wierząc, iż jego uczciwość zmienia świat na lepsze. Zadanie tym trudniejsze, że, po pierwsze, realizowane w zrelatywizowanej rzeczywistości PRL-u końca lat 70., a po drugie - w dążeniu do etycznej doskonałości można zgrzeszyć pychą… Powściągliwa filmowa forma i trudne, egzystencjalne pytania. Jeden z najważniejszych i najlepszych filmów Krzysztofa Zanussiego, stawiającego aktualne - mimo upływu czasu - pytanie o cenę bezkompromisowej wierności sobie w skłaniającym do kompromisów świecie.

Nagrody

1980 - MFF, Cannes:
- Nagroda Jury
- Nagroda Jury Ekumenicznego
1980 - FPFF - Nagroda Specjalna Jury
1980 - Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych "Młodzi i Film" - Nagroda za rolę męską - Tadeusz Bradecki
1981 - MF, Kartagena - Nagroda za scenariusz - Krzysztof Zanussi
1981 - MFF, Panama - Wielka Nagroda