Złota jabłoń

Dawno, dawno temu, a może nie tak dawno… Za górami, za lasami, a może gdzieś niedaleko… w pewnej wiosce mieszkał wdowiec drwal Jakub ze swoją córką Dorotką. Dorotka była dziewczynką dobrą i pracowitą, toteż ojciec często nazywał ją swoim skarbem. Wieść o "skarbie Jakuba", przekazywana z ust do ust, zmieniła się w plotkę i dotarła do uszu chciwej Brunhildy. Skarb to skarb, na pewno gdzieś zakopany, trzeba go zdobyć, pomyślała Brunhilda i pod pretekstem zajęcia się domem i Dorotką, szybko zarządziła wesele. Na szczęście jej podstępne plany pokrzyżował kogut ze złotym piórem, któremu Dorotka uratowała życie.
Na motywach bajki Hanny Januszewskiej.

Kamień na dnie jeziora

Dawno, dawno temu, a może nie tak dawno… za górami, za lasami, a może gdzieś niedaleko… żył sobie pewien zły, chciwy i leniwy Dziedzic, zazdrosny o majątek Hrabiego, który ten zdobył ciężką pracą. Dziedzic bardzo chciał znaleźć sposób na szybkie pomnożenie majątku i od Wróżki dowiedział się, że na dnie jeziora obok jego domu znajduje się wielki skarb. Kazał natychmiast wypompować wodę z jeziora i wtedy jego oczom ukazał się ogromny głaz z napisem: "Jeśli masz dobre serce, zmiłuj się i obróć mnie". Pewny, że pod spodem znajdzie skarb, kazał odwrócić kamień - a co pod nim znalazł? Napis: "Dziękuję, żeś mnie odwrócił, bo sobie bok odleżałem"…
Opowieść o tym, że pazerność i chciwość może doprowadzić do śmieszności.
Na motywach bajki Marii Krueger "Kamień pd Wolsztynem".

Kobiałka z rozumem

Dawno, dawno temu, a może nie tak dawno… za górami, za lasami, a może gdzieś niedaleko… żył sobie pewien niegodziwy Kasztelan oraz jego podstępny sługa Szpon. Na dworze służył także Jaś, którego Szpon często wysyłał do wsi - a to po truskawki, a to po chleb i masło, a to po podatki, mimo że okoliczni chłopi byli już bardzo biedni, bo Kasztelan zabrał im prawie wszystko. Pewnego razu w drodze powrotnej Jaś spotkał Piękną Panią i w podzięce za okazaną jej pomoc dostał czarodziejski obrus, na którym po wymówieniu zaklęcia pojawiały się różne potrawy. Jednak w nocy Szpon ukradł mu obrus, a rano znowu wysłał na wieś po zaległe podatki. Tym razem Jaś dostał od Pięknej Pani baranka, który, gdy się nim potrząsnęło, sypał złotymi talarami. Szpon i tym razem ukradł Jasiowi czarodziejski dar i ponownie wysłał w świat. Jaś znowu spotkał w lesie Piękną Panią i tym razem dostał od niej kobiałkę z rozumem…
Opowieść o tym, że chciwość i niegodziwość prędzej czy później zostaną ukarane, a bezinteresowna dobroć nagrodzona.
Na motywach ludowych.