W 79. Rocznice wybuchu Powstania Warszawskiego w ramach cyklu WTOREK Z KLASYKĄ przypominamy wybitny film Andrzeja Wajdy - Kanał.  

1.08.2023 19:00

Srebrna Palma w Cannes "ochroniła mój film przed polską krytyką i publicznością. Trudno się dziwić tej ostatniej - stanowili ją w ogromnej części uczestnicy powstania lub rodziny, które straciły w Warszawie swoich najbliższych. Ten film nie mógł ich usatysfakcjonować. Wylizali już rany, opłakali bliskich i teraz chcieli zobaczyć ich moralne i duchowe zwycięstwo, a nie śmierć w kanałach". Tak o swoim pierwszym i najważniejszym życiowym sukcesie napisał sam Andrzej Wajda. Ale "Kanał" to nie tylko najważniejszy życiowy sukces reżysera, to również jeden z najważniejszych filmów polskiej szkoły filmowej i polskiego kina w ogóle.

Tragiczny koniec jednego z powstańczych oddziałów, który, otoczony na Mokotowie przez Niemców, decyduje się na przejście kanałami do Śródmieścia, to w wizji Wajdy piekło Dantego przeniesione w XX wiek. Droga umęczonych ludzi po życie okaże się drogą do śmierci. Odrealnione podziemia są scenerią, w której jęki umierających przeplatają się z wybuchami granatów, gdzie śmierć jest nędzna, a nie bohaterska, gdzie nagrodzona nie zostanie ani odwaga, ani miłość, ani poświęcenie.

*** Wtorek z klasyką - cykliczne spotkania w Kinie za Rogiem, w ramach których przypominamy kultowe, wybitne lub nagradzane polskie produkcje. 

Wim Wenders to jeden z najbardziej znanych i najbardziej nowatorskich reżyserów współczesnego kina europejskiego. Urodził się 14 sierpnia 1945 roku w  Düsseldorfie (Niemcy). Studiował medycynę i filozofię, ale przerwał naukę i wyjechał do Paryża. Po powrocie do ojczyzny, w 1970 roku ukończył reżyserię w Monachium. Jego dzieła nagradzane były na najważniejszych Festiwalach, jak Cannes, Wenecja czy Berlinale, otrzymał też 3 nominacje do Oscara. Od 1996 roku Wim Wenders jest prezesem Europejskiej Akademii Filmowej, wykłada także na Akademii Sztuk Pięknych w Hamburgu. Żyje i pracuje w Berlinie oraz w Stanach Zjednoczonych.

Specjalizujący się w dokumentach twórca, także w swoich fabularnych produkcjach na pierwsze miejsce stawia człowieka, naturę widzenia i istnienia. Nic dziwnego, że za duchowego ojca Wendersa uważa się Michelangelo Antonioniego, a legendarny reżyser to właśnie z nim zrealizował swój ostatni film Po drugiej stronie chmur.

Pokazy realizowane w ramach współpracy z Goethe-Institut w Krakowie. 

W ramach retrospektywy, w każdy poniedziałek lipca, pokażemy:

3.07  18:00

Pokój 666 (45 min.)

Do pokoju nr 666 w słynnym hotelu Martinez Wim Wenders zaprosił najwybitniejszych reżyserów świata i każdemu z nich zadał to samo pytanie: "Jaka jest przyszłość kina?". Odpowiadali m.in. Jean-Luc Godard, Werner Herzog, Michelangelo Antonioni, Steven Spielberg.

Krótkometrażowy film nakręcony podczas 35. MFF w Cannes w maju 1982

Alicja w miastach (1 godz. 50 min.)

Niemiecki dziennikarz poznaje na lotnisku kobietę z dziewięcioletnią córką. Nieoczekiwanie mężczyzna zostaje zmuszony do zaopiekowania się dziewczynką.

10.07  18:00

Z biegiem czasu (2 godz. 55 min.)

Załamany rozwodem Robert topi swój samochód, by symbolicznie rozpocząć nowy etap w życiu. Spotyka Bruna, który oferuje mu wspólną podróż.

Nagroda Międzynarodowej Federacji Krytyki Filmowej (FIPRESCI) w Cannes 1976

17.07 18:30

Amerykański przyjaciel (2 godz. 7 min.)

Uczciwy wytwórca ram dowiaduje się, że jest śmiertelnie chory. Niespodziewanie amerykański fałszerz zleca mu zabójstwo, oferując pokaźna sumę, za którą mógłby zabezpieczyć finansowo rodzinę.

W obsadzie Dennis Hopper i Bruno Ganz. 

24.07 18:00

Paryż, Texas (2 godz. 27 min.)

Historia dotkniętego amnezją człowieka, któremu w odnalezieniu własnej tożsamości pomaga brat. Przypomina mu, że 4 lata temu odkąd słuch o nim zaginął, opuścił swoją żonę i syna. 

Jeden z ważniejszych filmów Wima Wendersa który zdobył Złotą Palmę oraz Nagrodę Jury Ekumenicznego i Nagrodę Międzynarodowej Federacji Krytyki Filmowej (FIPRESCI) w Cannes 1984, był też nominowany do Złotego Globa

31.07 18:30

Niebo nad Berlinem (2 godz. 7 min.)

Dwóch aniołów krąży po powojennym Berlinie. W końcu jeden z nich postanawia porzucić nieśmiertelność i stać się człowiekiem. 

Kultowy film twórcy, który doczekał się amerykańskiego remake'u. Wim Wenders otrzymał za niego Nagrodę dla Najlepszego reżysera w Cannes i nagrodę Europejskiej Akademii Filmowej. 

We WTOREK Z KLASYKĄ, 25.07.2023 o godz. 18:30, zapraszamy na ostatni film Janusza Kondratiuka, autora niezapomnianych „Dziewczyn do wzięcia”. To słodko-gorzki obraz relacji rodzinnych, dla którego inspiracją jest prawdziwa historia. Pełna ironicznego humoru wizja nieszablonowej rodziny, z jej konfliktami i rywalizacją, niepozbawiona momentów wzruszenia i autentycznej bliskości. Gdy starszy z braci Andrzej nagle zachoruje, młodszy pomimo różnic i muru nieporozumień, jaki przez lata wyrósł między nimi, podejmie się opieki nad potrzebującym pomocy bratem.

Nagrody

2019 - Orzeł - Najlepsza drugoplanowa rola kobieca - Aleksandra Konieczna
2018 - Złote Lwy:
- Najlepsza drugoplanowa rola kobieca - Aleksandra Konieczna
- Najlepsza drugoplanowa rola męska - Olgierd Łukaszewicz

Kaziuk żyje w Taplarach, tak jak jego ojciec, dziad, pradziad i prapradziad. Ma chatę, żonę, dzieci, kury, krowę i pole, a nocami śni mu się, że jak równy z równym rozmawia z Matką Boską i poczciwym Bogiem Ojcem, którzy przechadzają się po jego łące. Kaziuk jest szczęśliwy.

Jego proste i przewidywalne życie kończy się bezpowrotnie w dniu, gdy we wsi zaczynają się dziać rzeczy dziwne i straszne: krowa cieli się przedwcześnie, klacz traktuje cielę jak swojego źrebaka, a do Taplar cudem, przez bagna, trafia nikomu nie znany wędrowny dziad. To dopiero początek. Prawdziwe problemy nastaną, gdy urzędnik z powiatu przywiezie do wsi nauczycielkę i ogłosi, że teraz, wraz z elektrycznością i oświatą, Taplary zaczną doganiać cywilizację. Na domiar złego nauczycielka zamieszkuje w chacie Kaziuka i skutecznie przegania z jego snów Matkę Boską w niebieskiej sukni, zastępując ją sobą w stroju Ewy. Z czasem zburzy nie tylko porządek Kaziukowych snów, ale i harmonię jego świata.

Świetne aktorstwo, nieodparty komizm - i całkiem poważna refleksja nad wartością postępu i wagą tradycji.

Nagrody

1983 - MFF Komediowych, Vevey:

- Nagroda publiczności

- Złota Laseczka - Krzysztof Majchrzak

1984 - Festiwal Polskich Filmów Fabularnych - Nagroda Główna Jury - Witold Leszczyński

1984 - MFF, Haugesund - główna nagroda krytyki - Witold Leszczyński